Het is voor niemand leuk om met 7 aan de start van een wedstrijd te moeten beginnen - je kan niet spelen hoe je graag wil, je mist je ploegmakkers, en er zijn minder aanmoedigingen - maar dat hebben onze kadetten, voor de tweede week op rij, zich niet aan hun hart laten komen. Ze hebben dit weekend tegen Mortsel, en vorig weekend tegen Borgerhout, vier hele mooie wedstrijden gespeeld, vol overgave, en de resultaten zijn absoluut niet representatief voor het werk dat ze hebben laten zien.
Week na week gaat de batting er op vooruit, het onbehagen voor sommige pitchers of pitches ebt weg en als aanvallend team mogen we zeker gezien worden (als we nu de homerun swings nog even achterwege kunnen laten, en de tekens eens extra bekijken voor we het veld op gaan… :). Een extra compliment aan Kieran, die voor zijn blessure was beginnen slaan, en nu bij zijn terugkeer vanaf de disabled list netjes op dezelfde weg verder ging). Ook verdedigend staan we er als team - onze pitchers worden zelfzekerder en veelzijdiger, tactisch sterker ook, ons infield sterker, handiger en spelen met meer vertrouwen - een mooie diving catch van Dean -, en de MLB-waardige catch van Mathias, onze enige outfielder dit weekend, was absolute klasse.
We zijn als coachingstaff dan ook ontzettend trots op al onze spelers, op hun inzet, groei en samenhorigheid, en kunnen niet wachten op het vervolg!
In de kantlijn: veel beterschap Doris (ontstoken arm) en Victor (beenblessure), en tot gauw!
PS: jullie harde werk mag ook beloond worden: jullie hebben alvast 1 pizzakrediet verdiend :p
